LEVENSVERHAAL.
Olivier (42) sterft na noodlottige val van trap, maar beslissing ouders redt vier andere levens:
“Iedereen zou moeten instemmen met orgaandonatie”
Hij was een levensgenieter pur sang. Maar een noodlottige val van een trap maakte vroegtijdig een einde aan het leven van Olivier Steurbaut (42) uit Lievegem. “Het is onwezenlijk. Toen we hoorden dat hij zes uur onderaan die trap had gelegen met een lichaamstemperatuur van 33 graden, wisten we dat we hem kwijt waren”, getuigen zijn ouders, die 13 jaar geleden richting kust verhuisden. Frank en Claudine beslisten om de organen van hun zoon af te staan en doen nu een oproep. “Iedereen zou die beslissing moeten nemen. Hoe moeilijk het ook is.”
Olivier Steurbaut was het prototype van een levensgenieter. Altijd goedlachs, vriendelijk en als er plezier werd gemaakt, was hij er graag bij. “Maar bovenal was hij een pracht van een zoon. Ons wonderkind noemden we hem altijd”, vertellen Frank (65) en Claudine (64). Hoewel Olivier in het Oost-Vlaamse Lievegem woonde en zijn ouders aan de kust in Blankenberge, bleef het contact wonderwel. “Dagelijks belde hij naar zijn mama. Ze was echt zijn god”, vertelt papa Frank met tranen in de ogen. “Hij was ons enig kind. Dat hij er nu niet meer is, valt nauwelijks te vatten. Je leest dagelijks in de krant over ongevallen, maar als je het zélf meemaakt, besef je pas hoe het voelt.”
Val van trap
Frank en Claudine keren met ons een week terug in de tijd. Op zondag 19 maart om 8 uur ’s ochtends komt Claudine terug thuis in Blankenberge. Ze was boodschappen gaan doen en had haar gsm thuis laten liggen. “Ik had zes gemiste oproepen van de beste vriend van Olivier. Op dat moment wist ik al: er moet iets gebeurd zijn”, zucht Claudine. Wanneer ogenblikken later ook de politie haar contacteert, wordt de vrees werkelijkheid. Haar echtgenoot Frank is op dat moment aan het werk. Het is zijn werkgever die hem vertelt dat hij best zo snel als mogelijk huiswaarts keert. “Dan weet je al hoe laat het is. Toen ik de deur van het appartement opendeed, zag ik Claudine wenen. ‘We zijn hem kwijt’, zei ze me.”
De situatie was dan ook ernstig. Olivier werd die zondagochtend gevonden onderaan de gemeenschappelijke trap van het appartementsgebouw in Lievegem waar hij woonde. “Hij lag daar toen al zes uur en had nog een lichaamstemperatuur van 33 graden. Hij was volledig onderkoeld. Het moet omstreeks 1.30 uur gebeurd zijn. Dat weten we, omdat een vriend van hem waarmee hij die avond een pintje was gaan drinken, hem op dat uur zien binnengaan heeft. Is hij gestruikeld? Uitgegleden? Achterover gevallen? We zullen het wellicht nooit met zekerheid weten. Het enige wat zeker is, is dat we onze enige zoon kwijt zijn.”
Ik had geen probleem dat iemand anders zijn organen zou hebben, maar ik wou eerst niet dat ze hem weer zouden afnemen of opensnijden. Maar ik heb het gedaan voor Olivier en mijn man. En nu heb ik daar een goed gevoel bij.
Mama ClaudineOlivier werd nog in kritieke toestand afgevoerd naar het ziekenhuis, maar meteen was duidelijk dat de situatie ernstig was. “Ik ben zelf lange tijd ambulancier geweest en toen ik hoorde in welke omstandigheden hij werd gevonden, wist ik: dit is niet goed”, vervolgt zijn papa. “In het ziekenhuis hebben ze nog alles gedaan om hem te redden, maar de hersenschade was te groot. En hem laten leven als een plant en eten geven met een lepeltje? Neen, dat was géén optie. Dat zou Olivier zelf nooit gewild hebben. Dat was niet zoals hij in het leven stond.”
Want de dokters hielden Olivier in kunstmatige coma, maar al snel bleek dat het enkel de machines waren die hem in leven hielden. “Op een bepaald moment, twee dagen na de operatie, kwam één van de dokters op ons af om uit te leggen dat zijn situatie hopeloos was. ‘Ik moet nog iets vragen’, zei hij. Meteen wist ik welke vraag er zou komen. ‘Je moet niks vragen, pak alles wat anderen kan redden’, reageerde ik. Ze hebben zijn longen, zijn lever, zijn nieren en hart gebruikt voor orgaantransplantatie”, zegt Frank met snikkende stem. “Ik wou het eerst niet, dat geef ik eerlijk toe”, pikt Claudine in. “Ik had geen probleem dat iemand anders zijn organen zou hebben, maar ik wou eerst niet dat ze hem weer zouden afnemen of opensnijden. Maar ik heb het gedaan voor Olivier en mijn man. En nu heb ik daar een goed gevoel bij.”
“Olivier zei altijd: ‘als ik dood ben, mogen ze alles hebben’”, herinnert zijn papa zich. “Dat ben ik nooit vergeten. Eigenlijk zou iedereen zich bereid moeten tonen voor orgaandonatie. Het redt mensenlevens. Omgekeerd zouden we ook dankbaar zijn als onze zoon kon gered worden daardoor. Het geeft ons ook voldoening in ons rouwproces.”
Hoewel we niet naast elkaars deur woonden, kwam hij regelmatig langs. ‘Pak mij eens vast’, zei hij dan. Olivier was altijd goedgezind, altijd goedlachs. Enorm geliefd ook. Zijn vriendengroep was heel groot. Dat merken we ook aan de talloze reacties die we ontvingen na zijn dood. Hij heeft geleefd tot het laatste moment en was gelukkig.
Ouders van OlivierWie de organen van Olivier kreeg, weten zijn ouders niet. En dat hoeft ook niet. Zij focussen zich nu vooral op de goede herinneringen aan hun zoon. En die zijn er gelukkig meer dan genoeg. “Zoals ik zei: we noemden hem ons wonderkind. Elke dag belde hij naar zijn mama. Ook de avond voor zijn fatale val nog. En hoewel we niet naast elkaars deur woonden, kwam hij regelmatig langs. ‘Pak mij eens vast’, zei hij dan. Olivier was altijd goedgezind, altijd goedlachs. Enorm geliefd ook. Zijn vriendengroep was heel groot. Dat merken we ook aan de talloze reacties die we ontvingen na zijn dood. Hij heeft geleefd tot het laatste moment en was gelukkig, dat geeft ons ergens troost”, zegt Frank. “Bij ons laatste afscheid in het ziekenhuis stopte ik een blikje Jupiler in zijn hand. “Als ze je opereren, kan je er eentje drinken”, fluisterde ik hem toe.”
Voetbal
Tijdens het gesprek wijzen Frank en Claudine naar een pakje sigaretten, een aansteker en een paar schoenen. “Van Olivier, die had hij bij zich toen hij werd gevonden. Het klinkt misschien vreemd, maar voor ons blijven die hier altijd liggen. Het zijn de laatste tastbare herinneringen aan onze zoon”, aldus Claudine. “Wat was hij toch een prachtig persoon. Voetbal was zijn grote passie. Als hij een bal zag, was hij gelukkig. Dat was als kind al zo. Studeren was niks voor hem. Als Olivier een boekentas zag, begon hij al te zweten (glimlacht). Hij schopte het zelf tot de beloften van AA Gent, maar zakte daarna af naar lagere reeksen. Tot een zware enkelbreuk hem volledig deed stoppen. Op dat moment werkte hij al bij Volvo. Daarna heeft hij jaren gewerkt in de horeca, maar sinds enkele maanden was hij aan de slag in een supermarkt. Olivier wou rustigere uren. Jammer genoeg heeft hij er niet lang van kunnen genieten."
“Hij was wel nog altijd een rasechte supporter van Gent. Een echte Buffalo”, maakt Frank ons nog duidelijk. “Binnenkort zou hij met één van zijn beste vriend naar West Ham gaan, voor de match in de Conference League. Het zal er jammer genoeg niet meer van komen … We hebben zoveel mooie herinneringen aan onze zoon. Al blijft het onwezenlijk dat we ons wonderkind voor altijd kwijt zijn.”
(HLN.BE 26 maart 2023)
Hieronder een dubbelintervieuw met Prof. Dr. Van Vlierberghe en Prof. Dr. Tytgat, verschenen op HLN.BE.
Conclusie? “Alcohol zou verboden kunnen zijn”
Bij de gemiddelde Vlaming tikt het aantal alcoholconsumpties gauw aan. Tel dat glas wijn in de zetel, de paar pintjes aan de toog en het aperitief in het weekend maar eens bij elkaar op. Volgens Sciensano drinkt een op de tien Vlamingen meer dan tien glazen alcohol per week, dat is zogenaamd ‘riskant alcoholgebruik’. Opvallend: de 55- tot 64-jarigen scoren het hoogst.
De vergiftiging van dronkenschap
We durven het weleens te vergeten omdat het zowat overal verkrijgbaar is en geserveerd wordt, maar alcohol is allesbehalve gezond en zorgt voor een waaier aan reacties in ons lichaam. Wie regelmatig een glaasje drinkt, kent ongetwijfeld het allerbekendste effect van alcohol: een kater. Vervelend, maar het gaat in principe wel voorbij, zegt toxicoloog Jan Tytgat. Al is het een goed bewijs van hoe giftig alcohol in essentie is.
“Een kater is een gevolg van dronkenschap, de acute vorm van een glaasje te veel drinken. Je voelt je belabberd, bent misselijk, hebt hoofdpijn of moet overgeven. De vergiftiging van dronkenschap is trouwens des te gevaarlijker als je jonger bent, omdat je nog een aantal organen hebt die aan het groeien zijn.”
“Heb je écht veel gedronken, dan kan je zelfs sterven van dronkenschap. De dodelijke bloedconcentratie voor alcohol is gemiddeld zo'n vier promille bij een volwassen persoon. Dat is het equivalent van twintig pintjes ad fundum drinken, of een fles whiskey of wodka.”
Twintig pintjes of ‘maar’ twee: vanaf hoeveel glaasjes is alcohol drinken ongezond?
Maar de meesten onder ons drinken waarschijnlijk niet standaard twintig pinten of een fles whisky op een avond. Wat is de aanbevolen maximumhoeveelheid? Jan Tytgat: “De gezondheidsraad adviseert voor volwassenen op weekbasis een maximum van tien glazen. Wie standaard acht glazen drinkt en dat elke dag doet, wordt als alcoholist beschouwd, maar er is geen zwart-witte lijn te trekken tussen iemand die weleens een glaasje te veel drinkt en een alcoholist. Ook wie ‘slechts’ drie, vier glazen per dag drinkt, is écht ongezond bezig.”
Leverspecialist Hans Van Vlierberghe bevestigt dat: “Er is geen veilige ondergrens wat drinken betreft. Het is niet omdat je geen alcoholist bent, dat je gespaard blijft van de gevolgen van alcohol. Ook zonder dat je eraan verslaafd bent, is alcohol toxisch. Er zijn mensen die twee consumpties per dag drinken en die complicaties krijgen aan hun lever. Het sociaal gebruik van alcohol kan al voldoende zijn om met verscheidene problemen te maken te krijgen.”
Effect op je hersenen
Tytgat: “Wie begint te drinken, ervaart meteen het plezierig gevoel van lichte euforie. Maar alcohol is en blijft een verdovend middel met een effect op het hele lichaam, en niet het minst op de hersenen. Als je veel drinkt, ontstaat daar een demping op en dus een gebrekkige aansturing vanuit de hersenen. Dat betekent: een verminderd coördinatiegevoel en een vertraagde reactie waardoor je makkelijker valt, nadenken moeilijker gaat, je je slaperiger voelt...”
Van Vlierberghe: “Op lange termijn kunnen je hersenen zelfs verschrompelen als je veel en vaak drinkt.”
Guido Van Hal (Universiteit Antwerpen), prof. Sociale Epidemiologie en Gezondheidsbeleid: “Alcohol is in dat opzicht erg schadelijk voor jongeren. Tot vijftien jaar geleden dacht men dat de hersenen zo goed als volgroeid waren als je achttien was, maar blijkbaar zijn ze pas volgroeid rond je 23 à 24. Wie voor die leeftijd drinkt, verliest IQ-punten. Dat betekent dat jongeren dus echt dommer worden door overmatig alcohol drinken, en dat is niet alleen voor hen nefast, maar ook voor de maatschappij. Wie trouwens veel drinkt op jonge leeftijd, heeft daarnaast ook een hoger risico om veel te drinken als hij of zij volwassen is.”
Effect op je huid
Tytgat: “Je bloedvaten verwijden door alcohol. Wie chronisch te veel drinkt, kan een roodachtig effect in het gezicht krijgen.” Is dat rode effect onomkeerbaar? “Als je een bepaalde grens overschrijdt, wel. Maar eens je op dat punt bent gekomen, spreken we waarschijnlijk al over de noodzaak van een levertransplantatie. Of en hoe rood je gezicht er door alcohol gaat uitzien, is deels genetisch. Veel mensen met een alcoholverslaving zien er net grauw en bleek uit.”
Van Vlierberghe: “Vervaling van de huid komt meestal voor bij mensen die ook roken, maar het kan ook gebeuren als je geen roker bent.”
Effect op je figuur
Van Vlierberghe: “Alcohol bevat véél calorieën, zo’n zeven kilocalorieën per gram.”
Tytgat knikt: “Daardoor ga je op de klassieke plaatsen bijkomen. Bij mannen is dat vaak aan de buik, bij vrouwen aan de dijen. Veel alcohol gaat ook je hormoonbalans verstoren, en dat kan aanleiding geven tot overgewicht en zelfs obesitas, met tal van bijkomende problemen als mogelijk gevolg.”
“Mensen die alcohol gebruiken, maken ook chronisch te veel van het stresshormoon cortisol aan. Daardoor krijg je ook een gezwollen effect in het gezicht en het lichaam”, zegt Van Vlierberghe.
Effect op je lever
Tytgat: “Eigenlijk is de lever het kind van de rekening nummer één. Te veel alcohol zorgt rechtstreeks voor leverschade.”
Van Vlierberghe: “Denk aan leververvetting, leververlittekening, levercirrose en alle complicaties die daaraan vasthangen, tot zelfs leverkanker.”
Effect op andere organen
Van Vlierberghe: “Door veel alcohol te drinken, kan je diabetes ontwikkelen en chronische ontstekingen krijgen ter hoogte van je pancreas of alvleesklier, met als gevolg chronische buikpijn. Of nog erger: je kan pancreaskanker krijgen, een kanker die zéér moeilijk te genezen is. Daarnaast vermindert veel alcohol drinken de functie van je nieren, wat kan zorgen voor een nierproblematiek. Op termijn ontstaat er ook hartspierverslapping en kan je, wat je darmen betreft, te maken krijgen met chronische diarree.”
“Naast al die effecten hebben vrouwen een vijfde meer kans om borstkanker te ontwikkelen. In feite is er een algemeen verhoogd risico op kanker bij wie drinkt, net zoals een verhoogd risico op slokdarmproblemen, maagontstekingen en maagproblemen.”
Effect op je zenuwen
“Er kunnen zenuwaandoeningen ontstaan door alcohol”, waarschuwt Van Vlierberghe, “en dat uit zich in tintelingen in de ledematen. Je kan vreemde gevoelens ervaren in je armen en benen, of juist óngevoeligheden met het risico dat je je ernstig bezeert.”
Conclusie? “Alcohol zou verboden kunnen zijn”
Tytgat: “Er zijn zó veel fysieke en psychische gevolgen. Mocht alcohol nu pas worden uitgevonden, betwijfel ik of het een vergunning zou krijgen om op de markt te komen.”
Van Vlierberghe: “Het zou waarschijnlijk in een container bij ons toekomen, verborgen achter een kist bananen.”
Tytgat: “Alcohol is al sinds eeuwen met de mens verbonden. Het is een drug, want het geeft afhankelijkheid en kan leiden tot alcoholisme. En toch staan we er als maatschappij heel tolerant tegenover. De enige reden die ik kan zien om het gereguleerd te houden, is dat er gelukkig heel veel mensen wel verantwoord met alcohol kunnen omgaan. Dat moeten we ook vermelden. Maar alcohol is en blijft een stofje dat ons lichaam niét graag heeft.”
(Bron: HLN.BE)
Beste leden,
In België is onlangs een oudere persoon overleden nadat die gedurende twee maanden dagelijks een vitamine D-capsule had ingenomen. Nochtans was er slechts een maandelijkse toediening voorgeschreven. Het federaal agentschap voor de geneesmiddelen FAGG waarschuwt gebruikers van de populaire supplementen.
“Deze persoon had gedurende twee maanden dagelijks een hoog gedoseerde vitamine D-capsule ingenomen, terwijl een maandelijkse toediening was voorgeschreven”, zegt het FAGG. De patiënt werd na verloop van tijd apathisch. Een bloedonderzoek na het overlijden bevestigde een overdosis aan vitamine D. Behalve zijn hoge leeftijd had de persoon geen andere risicofactoren.
Waarschuwing
Omdat vitamine D-capsules populair zijn, vooral in de winter om het gebrek aan zonlicht goed te maken, stuurt het FAGG nu een waarschuwing uit om goed de bijsluiter van de supplementen te lezen en de huisarts of de apotheker om raad te vragen. “Specialiteiten met een hoge concentratie aan vitamine D of vitamine D-derivaten kunnen gemakkelijk een intoxicatie veroorzaken wanneer er fouten in de dosering worden gemaakt. Het is absoluut noodzakelijk om de doseringsaanbevelingen op te volgen”, klinkt het, zeker bij oudere mensen.
Volgens het FAGG is het ook belangrijk om bij de inname van vitamine D-capsules rekening te houden “met alle mogelijke bronnen van vitamine D, zoals andere vitamine D-bevattende geneesmiddelen, vitamine D-verrijkte voedingsmiddelen en voedingssupplementen”. Op een internationaal congres van antigifcentra wees het centrum in Milaan vitamine D aan als de vijfde meest voorkomende oorzaak van medicatiefouten-gerelateerde oproepen.
Met vriendelijke groeten,
Erwin Cosijns
Voorzitter Hepatotransplant-Gent vzw
