Mentale hulp
Voor zowel de patiënt als de partner en de familie is de transplantatie een hevige periode.
Uw geestelijke gezondheid is even belangrijk als uw lichamelijke gezondheid voor uw algehele welzijn.
Het is normaal dat je een roetsjbaan van emoties meemaakt.
Een transplantatie is een gebeurtenis die uw leven veranderd. Dit kan veel gevoelens losmaken, positieve en negatief. Sommige mensen zijn na transplantatie ook emotioneler dan voor transplantatie. Dit is een normale reactie op een niet-normale situatie, zoals de transplantatie.
Door een transplantatie kan ook uw dagelijks leven flink veranderen. Zeker als u voor transplantatie lang ziek bent geweest en u uw leven daarop heeft aangepast. Het kan prettig zijn dat u na transplantatie meer vrije tijd en energie heeft. Maar het kan ook lastig zijn als de vaste structuur van uw week en contacten met anderen hierdoor wegvallen.
Voor iedereen is de periode na transplantatie anders. Geef uzelf en de mensen in uw omgeving de tijd om te wennen aan de veranderingen die met de transplantatie meekomen.
De medicatie kan ook een verandering van gemoed tot gevolg hebben.
Blijf met elkaar praten over eventuele angsten, twijfels en onzekerheden.
De vzw Hepatotransplant Gent is vlot bereikbaar indien je met lotgenoten wil spreken.
Voor de omgeving van de getransplanteerde is dit ook een zware opgave.
Meestal is de periode die de transplantatie voorafgaat , de moeilijkste tijd.
De gezondheid van de patiënt gaat in afwachting van de ingreep, zienderogen achteruit en de naasten hebben een gevoelen van onkunde om er iets aan te doen.
Ze leven tussen hoop en vrees, heen en weer. Deze aanzienlijke stress kan zowel fysische als psychische gevolgen hebben.
Het is zaak om de gevoelens te kunnen uiten, de ongerustheid te kunnen vertellen aan vrienden en/of hulpverlener. Dit kan de angstgevoelens doen afnemen.
Tegelijk is het krijgen van juiste informatie van kapitaal belang. Immers de naasten hebben dikwijls het gevoel van niet voldoende betrokken te worden door het zorgteam.Ze hebben vele vragen maar durven ze niet altijd stellen.
Het is belangrijk dat de patiënt zich laat vergezellen door een persoon naar keuze bij de medische consultaties.
Na de transplantatie kijken de patiënt en zijn naasten sterk uit naar een normalisatie van hun leven, ze willen stilaan de familiale activiteiten hernemen en zeker de gemeenschappelijke zaken zoals sport, vakantie, enz.
Het is mogelijk dat de getransplanteerde in een fase van hyperactiviteit landt of goesting heeft om allerlei activiteiten uit te oefenen om ‘de verloren tijd in te halen’. Die nieuwe vitaliteit kan de omgeving in verwarring brengen omdat ze moeilijk kunnen volgen.
Bron: SOShepatites.org France